نشر موسيقي معاصر اقدام به انتشار دو آلبوم با توضيحاتي يکسان از آهنگساز ناشناخته و جوان ديگري به نام "رضا کروريان" نموده است. آثاري که بنا به تائيد نوشته داخل مجموعه، آثاري تجربي و بر پايه موسيقي الکترونيک هستند. نکته بسيار حائز اهميتي که انتشار اين دو مجموعه (اتاق بنفش و الکترو مينيمال) را به زير سوال ميبرد، فاقد ارزشهاي زيبايي شناسانه موسيقي الکترونيک بودن در هر دو مجموعه است. اين گرايش از آهنگسازي که از اواخر نيمه اول قرن بيستم و با ورود تکنولوژي الکترونيک به عرصه آهنگسازي آغاز گرديده، مسير پر فراز و نشيبي را طي کرده تا به نقطه اي که هم اکنون در آن قرار دارد برسد. نقطه اي که از شدت پيچيدگي گاه ترسناک و غير قابل فهم به نظر مي آيد.
آثار کروريان اما بيشتر از آنکه به اصول زيبايي شناسانه اين گرايش پايبند باشد، تمرينات کلاسي اوليه اي را به ذهن متبادر ميکند که تازه کاراني که در حال ياد گيري نرم افزارهاي الکترونيک هستند انجام ميدهند. قطعات هر دو آلبوم (که البته ضرورتي به انتشار دو مجموعه مجزا با ساختار شبيه و نزديک به هم نبود) کروريان تجربياتي هستند بيشتر در حوزه موسيقي آمبيانت و الکترونيک-پروگراماتيک تا آثاري با ساختارهاي تجربي آکادميک. قطعاتي که بيشتر شبيه سازي هاي صوتي را مد نظر قرار داده اند تا خلق اصوات الکترونيکي که هدف اصلي اين گرايش از آهنگسازي ميباشند. گويي کروريان اصرار بر انتشار تمام مشق هاي يادگيري و آموزش هاي موسيقي الکترونيک خود داشته است. بي هيچ منطق قابل قبولي هم دست به انتشار تجربيات شخصي و نه حتي زيبايي شناسانه اي زده است که ارزش فرهنگي اي ندارند.